Een plek voor Sem

Een eigen plek

“Ik wil heel graag een plek voor mijzelf. Een plek waar ik de rust ervaar die ik nodig heb. Gelukkig kan ik voor ondersteuning bij Jantine terecht.” Het vinden van een plek voor Sem is niet eenvoudig. “Bij beschermd wonen zien ze het blowen dat ik af en toe doe, als een vorm van verslaving. Maar ik doe het helemaal niet vaak. Een jointje neem ik alleen om rustig te worden.” Sem denkt dat hij in een beschermde omgeving meer vaardigheden leert en groeit.

Structuur is fijn

Via zijn vader kan Sem momenteel een paar uurtjes per week bij de FRL werken naast zijn uitkering. “Structuur vind ik fijn. Overigens heb ik een goede band met mijn ouders. Vooral met mijn vader. Hij begrijpt mij. Bij mijn moeder voel ik meer spanning. Door haar luide stem klap ik wel eens dicht. Mijn moeder heeft er ook moeite mee wanneer ik scheldwoorden gebruik. Waar ik het zie als slechts een krachtterm, ziet zij het als kwetsen. Gelukkig is de relatie met mijn moeder wel beter geworden.” Zijn life-coach Jantine daarover; “Voorheen deed zijn moeder de ondersteuning die ik nu op mij neem. Een moeder moet gewoon moeder kunnen zijn. Zij ervaart nu ook meer rust.”

Prikkelingen

Van zijn 9e tot zijn 18e groeide Sem op in een dorp. Hij ziet grote verschillen met de stad Leeuwarden en het dorpse leven. “Het is echt anders. Dan merk ik toch dat de stadse prikkelingen iets met mij doen. Een dorp is gemoedelijker. Heb je daar eens ruzie met iemand, dan is het één tegen één. In een stad heb je te maken met hele groepen. Nou hou ik sowieso niet van het uitgaansleven. Ook niet van grote groepen. Er is altijd wel kans op mot. Dat ontwijk ik liever.” Sem zegt ook nooit echt woede te voelen. “Eerder irritatie. Dat slaat dan bij mij naar binnen. Voor boosheid loop ik liever weg. Ik schiet er ook niets mee op wanneer ik in de woede van een ander meega.”

Toekomst

Sem is niet bang dat hij stilstaat in het leven. “Je staat nooit stil in het leven zei een leraar. Je gaat altijd vooruit. Door donkere periodes is dat misschien niet de weg die je wilt. Maar ook jij komt er wel.” Hoe ziet Sem zijn toekomst voor zich? “Hopelijk heb ik een eigen plek en doe ik iets waar ik blij van word. Kinderen zie ik niet zo zitten. Misschien pleegkinderen. Ik wil in ieder geval mijn studie weer oppakken in de maatschappelijke zorg. Iets betekenen voor een ander, dat lijkt mij wel wat.”