Even eruit: “Het voelde als zo’n groot cadeau, dat is niet te omschrijven”

Sinds het faillissement van het bedrijf van haar man in 2019 leeft Marijke met haar gezin in een situatie die veel vraagt. De schulden stapelden zich op, en hoewel haar man hard werkt, is het leven zwaar. Inmiddels zitten ze in een traject om daaruit te komen, met april 2026 als stip op de horizon.

Via de school van haar dochter kwam Marijke in contact met Nynke van Amaryllis. “Ik ben bij Nynke om veel te ventileren, maar ook om figuurlijk en soms zelfs letterlijk bij de hand genomen te worden tussen alle rechten en mogelijkheden,” vertelt ze. Die steun gaf haar houvast in een periode waarin alles onzeker was.

Toen Nynke hoorde dat er plekjes vrij waren bij de Vakantiebank, twijfelde ze geen moment. Ze gaf Marijke en haar gezin op. Even weg uit de thuissituatie, om op adem te komen en nieuwe energie op te doen. “Vakantiebank kwam met het bericht dat we op vakantie mochten! Dat voelde als zo’n GROOT cadeau, dat is niet te omschrijven,” zegt Marijke. “Je zit in zo’n uitzichtloze situatie, het voelt alsof je er nooit meer uitkomt. En dan ineens mag je even weg.”

Toch was het niet meteen feest. “Ik keek er ook eerst echt even tegenop. Ik kon mij geen voorstelling maken om even weg te zijn. De situatie van alles geeft veel stress en gevoel van onrecht. Je staat continu aan.” Ze voelde zelfs druk om te ontspannen, wat juist averechts werkte. Ook haar man zag eerst beren op de weg: de auto was kapot. Gelukkig kon een familielid helpen, en zo vertrokken ze uiteindelijk met het gezin richting Garderen.

Vanaf het moment van aankomst voelde alles anders. “Alle zorgen en opgelegde druk verdwenen als sneeuw voor de zon toen de receptie ons persoonlijk welkom heette en echt de tijd nam om ons te verwelkomen. Zo’n warm welkom, je hart vult gewoon.” In het huisje stond zelfs iets lekkers op tafel. “Dat is gewoon echt zó lief.”

De dagen in de natuur deden haar goed. “Je bent gewoon echt even ergens anders. Ik dacht: je neemt je zorgen mee, maar toch blijft heel wat thuis. Het blijft tussen die vier muren van je huis.” De rust, het groen, de andere omgeving, het gaf ruimte om op adem te komen.

Wat haar het meest raakte, was een uitspraak die ze nooit meer vergeet:
“Iemand zei eens tegen mij: je bent niet je schulden. Ik dacht dat ik me ernaar moest gedragen en kleden. En dan ben je daar en dan mag je gewoon genieten. Dat voelt heel goed.”

De ervaring heeft haar kijk veranderd. “Dat mensen zo vrijgevig zijn en echt iets nobels doen en liefdevols, dat neem ik voor de rest van mijn leven mee. Daar word je zelf ook een onbaatzuchtige mens van.” Ze voelde dat de Vakantiebank geen commercieel initiatief is, maar echt bedoeld om mensen te helpen.

Aan anderen die twijfelen om mee te doen, heeft ze een duidelijke boodschap:
“Doen, want het brengt je heel veel.” En of ze nog een keer mee zou willen? “Mijn eerste antwoord is zeker ja, maar ik wil anderen het ook gunnen, die ervaring. Dus eigenlijk wil ik niet nog een keer. Ik wil die ruimte voor anderen laten.”